Schotland - Deel 3

Inmiddels is mijn Schotland-avontuur achter de rug. De afgelopen dagen heb ik volop genoten van quality time met mijn gezin, dus deze laatste blog liet even op zich wachten.

Maar... hier is-ie dan!

Donderdag was de laatste volle dag in Schotland. We begonnen met een workshop van Abigail over tarieven. Aangezien ik worstel met de gedachte om me volledig op fotografie te storten, was dit een enorm waardevolle sessie. Met alle tools uit deze en de andere workshops kan ik de komende tijd serieus werk maken van mijn bedrijf.

Na een snelle lunch stapten we in het busje. Ons trouwe busje, dat dagelijks werd bestuurd door Nikita, en waar iedereen inmiddels een vaste plek had bemachtigd. Blijkbaar houden we toch allemaal van een beetje structuur. Ik had één keer de fout gemaakt om ergens anders te gaan zitten en werd prompt misselijk. Dat heb ik daarna maar niet meer herhaald.

Nikita was een geweldige chauffeur en moest onderweg menig wild dier ontwijken. Op een gegeven moment leek het net een videogame, zo vaak moest ze uitwijken. Hoogtepunt? Een schaap dat last-minute besloot dat de overkant van de weg interessanter was.

Op naar Dunnottar Castle! Het weer was typisch Schots: regenbuien en een stevige wind. En hoe gek het ook klinkt, dát was precies waar we op hoopten. De dagen ervoor waren prachtig geweest, maar we wilden toch nog dat echte ‘moody’ Schotse weer ervaren.

Na een flinke rit arriveerden we. Ik had onwijs veel zin in deze shoot, maar voelde ook gezonde spanning. Onze modellen waren een stel dat zo uit Outlander leek te zijn weggelopen—Brianna en Roger in levende lijve! (En voor wie geen idee heeft wat Outlander is: GA DIT KIJKEN! Want, OMG, Jamie... Maar goed, ik dwaal af.)

Onze modellen waren geweldig: een prachtige vrouw met rood haar en een charmante man in een echte Schotse kilt. Ik zat in de eerste groep die hen mocht fotograferen, en de sfeer was meteen top. Die man had echt de beste humor en zij was zo ontzettend lief, waardoor fotograferen een feestje werd.

Ik was zo enthousiast dat ik na de shoot minstens vijf keer heb geroepen hoe ongelooflijk leuk ik het vond.

Na de shoot gingen we nog even cultuur snuiven in de ruïnes van Dunnottar Castle, een indrukwekkend kasteel bovenop een klif. Sommige delen waren nog goed intact, zoals de oude keukens en een kelder waarin meer dan 167 Covenanters en Whigs onder verschrikkelijke omstandigheden gevangen zaten omdat ze weigerden religieuze hervormingen te accepteren. En alsof dat nog niet bizar genoeg was: ooit hield een van de bewoners een leeuw als huisdier. Waarom? Geen idee. Mensen en hun wilde dieren...

We mochten Callum & Eve ook nog vastleggen op het zwarte ruwe stukje strand gelegen naast Dunnottar Castle.

Wat een afsluiter van de shoot!

Op de terugweg naar Kinclune House probeerde een van de deelnemers een andere deelnemer te overtuigen om Outlander te kijken. Dit mondde, gezien de vele intieme scènes in de serie, uit in een hoop gegiechel—mede dankzij onze vermoeidheid en een opvallende nieuwe Instagram-volger.

Eenmaal terug werden we voor de laatste keer verwend met een driegangendiner van chef Wouter, die ons de hele week fantastisch heeft gevoed. Na een avond vol napraten, wijntjes en een paar legendarische Nederlandse muziekfragmenten, kwam er echt een einde aan deze bijzondere reis.

Vrijdagochtend overviel me een gevoel van twijfel—waren mijn beelden van de dag ervoor wel goed genoeg? Gelukkig waren er lieve dames die me geruststelden. We maakten nog een laatste wandeling over het estate, en dat voelde als een mooie afsluiting.

Daarna was het tijd om de koffers te pakken en nog een laatste dorpje, Cullros te bezoeken, waar ook verschillende scènes uit Outlander zijn opgenomen. (Fan alert!)

Laoghaire’s home

Na een gezamenlijke lunch stapten we voor de laatste keer in het busje richting het vliegveld, waar we afscheid namen van  Nikita (Gloaming Retreats) en Abigail (In Frame Collage), , de fantastische organisatoren van deze reis.

Op het vliegveld kletsten we nog even na. Bizar hoe je elkaar vijf dagen geleden nog niet kende en nu zo’n band hebt opgebouwd. Ik heb genoten, gehuild van het lachen, geleerd over boomgrenzen en vogels, me welkom gevoeld en ben nu bomvol inspiratie om verder te groeien met mijn bedrijf.

Lieve dames van de organisatie, lieve deelnemers en lieve lezers: DANKJULLIEWEL!

Liefs,

Sharon